Publicaties Fiscale Vakliteratuur 2019
Loopt de belastingadviseur uit de pas met de naleving van de Wwft?
door A.A. Kan, fiscaal advocaat
Uit het jaaroverzicht 2018 van de Financial Intelligence Unit Nederland (‘FIU’) blijkt dat een recordaantal ongebruikelijke transacties is gemeld op grond van de Wet ter voorkoming van witwassen en financieren van terrorisme (‘Wwft’). Belastingadviseurs hebben als één van de weinige beroepsgroepen minder ongebruikelijke transacties gemeld ten opzichte van 2017. Is de belastingadviseur recalcitrant of heeft de toegenomen aandacht rondom belastingontwijking gezorgd voor een (nog) strengere selectie aan de poort?
Kroniek invorderingsrecht 2019
door F.A. Piek, fiscaal advocaat
In deze Kroniek besteed ik aandacht aan de jurisprudentiële ontwikkelingen op het gebied van het aansprakelijkheidsrecht, de recente ontwikkelingen op het gebied van lijfsdwang en de recente uitbreidingen van het invorderingsarsenaal.
De ontvanger en faillissement; drie recente ontwikkelingen
door F.A. Piek, fiscaal advocaat
In een recente uitspraak oordeelde de Hoge Raad 1 dat een bestuurder niet aansprakelijk kan worden gehouden voor een verzuim van de curator. De curator in het faillissement van de vennootschap had verzuimd aangifte vennootschapsbelasting te doen voor een verliesjaar, waardoor het verlies niet kon worden teruggewenteld naar het voorgaande winstjaar en de vennootschap een teruggaaf van zo’n € 60.000 misliep die met de belastingschulden verrekend had kunnen worden.
.
Selectieve betaling schuldeisers leidt niet zonder meer tot bestuurdersaansprakelijkheid
door F.A. Piek, fiscaal advocaat
In verband met de zware bewijslast vindt fiscale aansprakelijkstelling van bestuurders doorgaans slechts plaats als de betalingsonmacht niet (tijdig) of anderszins niet rechtsgeldig is gemeld. Dan geldt namelijk het bewijsvermoeden dat sprake is van verwijtbaar kennelijk onbehoorlijk bestuur. Als wel juist is gemeld ligt de bewijslast dat sprake is van kennelijk onbehoorlijk bestuur bij de ontvanger, met als gevolg dat in de praktijk dan doorgaans wordt afgezien van aansprakelijkstelling. In de enkele gevallen dat wel aansprakelijk wordt gesteld, blijkt dat er in de rechtspraak niet snel tot kennelijk onbehoorlijk bestuur wordt geconcludeerd.
Nieuwe invorderingsmaatregel tegen verhaalsconstructies: het venijn zit hem in de staart!
door A.A. Kan, fiscaal advocaat
Op 1 januari 2019 heeft artikel 33a van de Invorderingswet het levenslicht gezien. Een nieuwe aansprakelijkheid van begunstigden waaraan terugwerkende kracht is verleend tot 18 september 2018. De achtergrond van de aansprakelijkheidsbepaling is dat de Belastingdienst in de praktijk tegen ingewikkelde constructies zou aanlopen waardoor de Belastingdienst beperkt wordt in zijn verhaalsmogelijkheden. Vermogende particulieren zouden hun vermogen via lichamen wegschenken aan in Nederland wonende familieleden, en rechtspersonen zouden worden leeggehaald en geliquideerd met het oogmerk de Belastingdienst te benadelen. Hierbij zouden vaak complexe, internationale structuren worden gebruikt om het vermogen aan het zicht van de Belastingdienst te onttrekken; de zogeheten ‘verhaalsconstructies’.
